علاوه بر اقداماتى که زنان در عرصه عمل انجام دادند، خطابه‏ ها و سخنرانیهاى بانوان هاشمى را میتوان مهمترین عامل براى روشنگرى مردم و براندازى حکومت‏ یزید دانست; چرا که اگر نبود این افشاگریها، جامعه خفته آن روز متحول نمی‏گردید و نداى حق‏طلبى و ستیز علیه ستم، بلند نمیشد

همان گونه که گذشت، امام سجاد ( علیه‏السلام) و زینب کبرى ( علیهاالسلام) بزرگترین نقش را در این زمینه ایفا کردند . آن‏ها با اخطارها، هشدارها و بیدار باش‏ها، ضربه سنگینى بر آل امیه وارد نمودند . اما دیگر زنان هاشمى نیز که در نهایت فصاحت و بلاغت‏ بودند، نقش مهمى در خنثى ‏سازى تبلیغات مسموم اموى داشتند . زنانى چون ام کلثوم  و فاطمه صغرى دختر امام حسین

( علیه‏السلام) و … .

نکته قابل ذکر این که طبق آمار تاریخى،21 زن در روز عاشورا، از سپاه و کاروان امام حسین به اسارت درآمدند، که از این عده 6 نفر غیر هاشمى و بقیه، زنان بنى هاشم بودند .

اسارت این بانوان اگر چه اجبارى و ناخواسته بود، ولى آن‏ها را در موقعیتى قرار داد که توانستند پیام خود را به گوش مردم برسانند . آنان هر جا رسیدند، از فرصت‏ها سود جسته، وقایع کربلا را بازگو کردند .

خطبه‏هاى پرنفوذ این بانوان بزرگوار، که مصداق نیکوى امر به معروف و نهى از منکر است، چنان تاثیرى بر اذهان خفته مردم گذاشت که زمینه ساز تحولاتى عظیم و قیام‏هایى چون قیام توابین و قیام مختار گردید .

علاوه بر آن، این سخنرانى‏ها و روشنگرى‏ها، دستاوردهاى مهم دیگرى نیز داشت که رسوا ساختن دستگاه حاکم، دادن روح مقاومت و ایستادگى به مردم، ایجاد وحدت و یکدلى در بین مردم جهت مبارزه و قیام، بیدارى افکار و اندیشه‏ها، تهیه عوامل سقوط رژیم، توسعه معارف اسلامى، ایجاد ارزش‏هاى اخلاقى جدید و … از جمله این دستاوردهاست .

تامل درباره شخصیت و موقعیت هر یک از این زنان، مى‏تواند عظمت و بزرگى اقدامات شایسته آنان را جلوه‏گر نماید و درسى باشد براى زنان در عصرهاى مختلف، براى وصول به اهداف عالیه اسلام