دعای یکم صحیفه سجادیه، از دعا‌های صحیفه سجادیه امام سجاد (ع). این دعا در ۳۰ فراز دسته‌بندی شده و موضوع اصلی آن حمد خداوند است به گونه‌ای که کلمه حمد ۲۵ بار در آن تکرار شده است.

آموزه‌های دعا

دیده‌ها را از دیدن خداوند قاصر و فهم‌ها از توصیفش ناتوان‌اند.
خداوند برای هر کسی رزق مشخصی قرار داده که کسی نمی‌تواند آن‌را کم یا زیاد کند.
هر کس عمری دارد که با اجل مشخصی به پایان می‌رسد.
شناخت حمد و ستایش خدا از هدایای الهی است. اگر انسان حمد را نمی‌شناخت و خدا را ستایش نمی‌کرد از انسانیت خارج می‌شد و به مرز حیوانیت می‌رسید.
خداوند در هیچ‌یک از کارهایش مورد پرسش قرار نمی‌گیرد؛ اما همه در معرض پرسش اویند.
در روز قیامت به کسی ستم نمی‌شود و هر کس جزای عمل خویش را می‌بیند.
حمد الهی موجب نورانیت چهره در روز قیامت، رهایی از آتش، همنشینی با فرشتگان مقرب و پیامبران مرسل است.
خداوند خلقت انسان را نیکو و روزی‌اش را پاک قرار داده است.
به قدرت خداوند، هر آفریده‌ای فرمانبردار انسان است.
خداوند به ما دستور داد تا فرمانبرداری‌مان را بسنجد و از انجام مُحَرّمات نهی فرمود تا شکر ما را بیازماید.
خداوند با ما مدارا می‌کند و در عقوبت ما شتاب نمی‌کند برخلاف امت‌های گذشته.
خداوند ما را در حد توانمان مکلف کرده و بر ما آسان گرفته است؛ پس هیچ عذر و بهانه‌ای نیست.
دانش خداوند بر همه اشیا احاطه دارد.