او همسر و مادر شهید است؛ شهیدانی که تاریخ جاودانه کربلا را رقم زدند

و نامشان تا ابد در زمره عاشوراییان می‌درخشد.

نام او به پاس این فداکاری‌ها بر بلندای زیارت ناحیه مقدسه می‌درخشد…

از همان آغاز سفر که فهمید امام زمانش لباس احرام را بیرون آورده و لباس رزم پوشیده، خانواده‌اش را به راه امام فراخواند؛ بی‌آنکه چون و چرایی بکند و اتمام حج را بهانه نماید. او از اولین منزل همراه کاروان امام شد و منزل به منزل در مسیر کربلا به پسرش درس دفاع و اطاعت محض از ولایت را آموخت. او همسرش را به شهادت تشویق می‌کرد و خون او را در راه دفاع از حسین بن علی مایه شرافت و آبروی دنیا و آخرتش می‌دانست.

پس از آنکه جناده در روز عاشورا به شهادت رسید، او پسر نوجوانش را آماده میدان کرد و برای دفاع از حسین بن علی به سمت دشمن فرستاد.

زمانی که عمرو بن جناده خواست به میدان رود، امام حسین (ع) فرمود: پدر این جوان کشته شده. شاید مادرش راضی نباشد که به میدان رود. در این هنگام عمرو به امام چنین پاسخ داد: مادرم دستور داده که به میدان بروم و لباس جنگ بر من پوشانده است و او به شهادت من در راه امام زمانم راضی و خشنود است. سپس به میدان رفت و با آنکه در سنی حدود 11 سالگی بود، در دفاع از حسین بن علی به شهادت رسید.

سپاه شمر سر عمرو را از تنش جدا کرده و به سواری دادند. سوار بر اسب تاخت و به نزدیکی مادر عمرو رفت و سر پسر را جلوی ام عمرو انداخت.

ام عمرو سر پسر نوجوان خود را برداشت و گفت: چه نیکو جهاد کردی پسرم، ای شادی قلبم! ای نور چشمم! و سپس سر را با قدرت به طرف دشمن پرتاب کرد. سر نوجوان شهید خانواده جناده به مردی از سپاه شمر خورد و او را از پای در آورد.

بعد از آن بحریه به سراغ خیمه رفت و عمود خیمه را برداشت و به سپاه شمر حمله کرد تا به وسیله عمود خیمه با آنان بجنگد. در این هنگام امام حسین که از قصد ام عمرو آگاه بود، مانع او شد و او را به خیمه زنان برگرداند.

نامش بحریه بنت مسعود الخزرجی  ام عمرو جُنادة همسر جنادة بن کعب انصاری بود این زن شهیده، مادرو همسر شهید