من هرگز تن به ذلّت و خوارى نخواهم داد

محمّد بن عمر از پدرش عمر بن على بن ابى طالب(علیه السلام) (یکى از برادران امام حسین(علیه السلام)) چنین نقل مى کند: «هنگامى که برادرم امام حسین(علیه السلام) از بیعت با یزید امتناع کرد، در وقت مناسبى به نزدش رفتم و عرض کردم: اى اباعبدالله! فدایت شوم. برادرت امام حسن(علیه السلام) از پدرش (امیرمؤمنان(علیه السلام)) برایم نقل فرمود: ـ در این هنگام گریه مهلتم نداد و صداى گریه ام بلند شد ـ امام(علیه السلام) مرا به سینه چسباند و فرمود:
«حَدَّثَکَ أَنّی مَقْتُولٌ ; به تو خبر داد که من کشته مى شوم؟!».
عرض کردم: خدا نکند اى فرزند رسول خدا!
فرمود: «سَأَلْتُکَ بِحَقِّ أَبیکَ بِقَتْلی خَبَّرَکَ؟ ; تو را به حقّ پدرت سوگند! آیا تو را به کشته شدنم با خبر ساخت؟» عرض کردم: آرى، پس چرا اقدام نکرده و بیعت ننمودى؟
فرمود:
«حَدَّثَنی أَبی أَنَّ رَسُولَ اللّهِ(صلى الله علیه وآله) اَخْبَرَهُ بِقَتْلِهِ وَ قَتْلی، وَ أَنَّ تُرْبَتی تَکُونُ بِقُرْبِ تُرْبَتِهِ، فَتَظُنُّ أَنَّکَ عَلِمْتَ ما لَمْ اَعْلَمْهُ، وَ أَنَّهُ لا أُعْطی الدَّنِیَّةَ مِنْ نَفْسی أَبَداً وَ لَتَلْقِیَنَّ فاطِمَةُ اَباها شاکِیَةً ما لَقِیَتْ ذُرِّیَّتُها مِنْ أُمَّتِهِ، وَ لا یَدْخُلُ الْجَنَّةَ أَحَدٌ اذاها فِی ذُرِّیَّتِها ; پدرم نقل کرد که پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) وى را از شهادتش و شهادت من با خبر ساخت، و این که تربت من نزدیک تربت او خواهد بود. تو گمان کردى به چیزى آگاهى دارى که من ندارم؟!
(و همچنین خبر داد که) من هرگز تن به ذلّت و خوارى نخواهم داد، و این که فاطمه(علیها السلام) به دیدار پدرش خواهد شتافت در حالى که از ظلم امّتش بر فرزندانش شکایت خواهد کرد و هرکس که او را نسبت به فرزندانش بیازارد هرگز وارد بهشت نخواهد شد».

(ملهوف (لهوف)، ص 99-100.)